باادامه فعالیت های جنبش سبز و حضورمردمی در مناسبت های مشخص از اونجا که اکثرهمکاران باخانواده سرسبز امیری آشنا وازوجود چندارباب رسانه درجمع مامطلعند ازدوسه روزقبل ازهرمناسبتی ازاینجانب سؤال میشد چه خبر؟برای فلان برنامه نمیخوان کاری کنند؟من هم درتکلیف به فریضه هرفردیک رسانه وبارعایت تمامی شئون امانتداری ، اخباری رو که ازدرجه وثوق آنها مطمئن بودم نشروبسط میدادم ...
وجوداینهمه دوستان پی گیر مرابوجد میآورد همیشه قبل ازهر مناسبت وتجمع پس ازردوبدل کردن اخبارواطلاعیه ها آخرین حرفی که میشنیدم همون توصیه های مرتبط با« آسته بیا آسته برو..» بود وبازهم تشکرولبخندی سبز....
فردای هرتجمع (چهلم شهدا ندا/سهراب /اشکان دربهشت زهرا،رحلت آیت ا..منتظری ،روزقدس ، 13ابان ،عاشورا،22بهمن....) به اداره که می امدم میدیدم یه عده منتظرند تااخبار مستند ومصورخیابون روبشنوند میومد سرزبونم که بگم لااقل میخواستی بعنوان تماشاچی کنار خیابون باشی ،یااینکه اگه من وبقیه هم به توصیه شما عمل میکردیم که دیگه چیزی برای تعریف کردن نبود وازاین حرفا که دوباره یاد ماهیت جنبش و اعتقاد سبزم به آزادی عمل مردم می افتاد وشروع میکردم به گفتن جزئیات..لبخند سبز.
پس ازتنگ ترشدن دایره فشار وشدت یافتن برخوردهای خصمانه نیروهای حکومتی و بعدازاینکه مهندس موسوی انتخاب راههای کم هزینه تررا موردتاکید قراردادند یه دفعه به فکرم رسید که با این جماعت سبزدوست محافظه کارحلقه شبکه های حمایت کارمندی ، رابه زنجیرشبکه های مردمی اضافه کنیم ، حساب کردم که اگرمتوسط دریافتی ماهانه وپرداختهای غیررسمی a ریال باشد ودسته های علاقه مند به پیروزی جنبش فقط 1 درصد دریافتهای خالص را اختصاص دهند به فعا لین خط مقدم (خانواده زندانیان سیاسی ، روزنامه نگاران وخبرنگاران بیکارشده ،سایتها وروزنامه هایی که به علل امنیتی یا مالی تعطیل یا درآستانه تعطیلی هستند وحتی فعالین دیگرجامعه که به همین دلیل ازکاربیکار شده اند...) واین کمکها بصورت مستمر انجام گیرد ماهانه b ریال خواهیم داشت ومیتونیم کمی از فشاری روکه روی دوش آنها هست روبرداریم کاری که درصورت تعمیم آن به حلقه های دیگر همین خط مقدمی هامجبور نشوندبه کارهای غیر حرفه ای برای امرارمعاش روبیارند ورسالت خودشونوتمام وکمال انجام دهند...
اونشب ازهیجان خوابم نبردآنقدربه اشتیاق همکاران وقدرت منطق کار مطمئن بودم که فقط به این فکرمیکردم که چطورکمک هاروتوزیع کنیم ...
ازفردا ی اونروز پس از گفت وشنودها وبحث وتبادل نظرهای سبز شروع کردم به توضیح اینکه... روزنامه نگاران دربند یا بیکارهزینه انتشار اخبار وبرملا کردن ناگفته هایی رومیپردازند که ما دوست داریم بشنویم و اینکه اگردررکاب آقایان شریعتمداریون وضرغامیون و.. بودند حالا مجبورنبودند کنج زندان بخوابند ویا بدلیل تنگدستی شرمنده خانواده خود باشند وسرزنش محافظه کاران روتحمل کنند ، یا اینکه به اخبارم اعلام وضعیت سیاسی این قشررواضافه میکردم ومثلاًمیگفتم فلان خانواده زندانی سیاسی روصابخونه جواب کرده ، فلان عضو ازفلان خانواده روزنامه نگار دندون درد داره وامکان معالجه روبا نرخ سرسام آور دندانپزشکی نداره ،فلانی هزینه ثبت نام بچه اش اینقده وهزینه دانشگاه آزادش اونقدرو به خیال خودم به آنهامژده میدادم که میتونیم بایک راه کم هزینه مبارزین جنبش رایاری کرده وشرایطی رافراهم کنیم که روزنامه نگاران مجبورنشوند ازطریق کارهای غیرحرفه ای امرارمعاش کنندو....
فکرنمیکنم توعمرم این اندازه فک زده باشم وچون مسئله برسر جذب کمکهای مالی بود ،برایم کارآسانی هم نبود ... خوشبختانه ازاون اونموقع هم درنعمت به روی ما باز شد وپولها و پاداشهای خوبی هم گرفتیم که اگه هرکدوم یک درصد از هرپرداخت رو به مشارکت مردمی اختصاص میدادیم کمک خوبی میشد....ازاونروزکذایی انتشارایده ام تا حالا حدو6، 7ماه میگذره وتاحالاجمعا هشتاد وشش هزارتومن ازدوکانال جذب شده والبته که همون دوکانال هم سه ماهه خشکیده واین به معنی این نیست که دیگه کسی دنبال اخبار نیست یاورژن آخرین فیلتر شکن رونمی خواد وبه اخبارصداوسیما ورسانه های وابسته اکتفا میکنه ،نه برعکس تازگیها بانوعی یاس وبالحن سرزنشانه ای که انگار ناراحتند که چرا مردم (که آنهاجزوش نیستند) به وظایفشون عمل نمیکنن ودرحالی که سرشون روبا افسوس تکان میدند می پرسند دیگه خبری نیست؟ وبازهم این تویی که باید یادت بیاد که جنبش سبزاست وهدف حفظ کرامت انسانی ودلیلی ندارد که برای یاری رساندن به همراهان آزاده سبزودربندمان روبندازیم و مردم رابرای یکی نبودن فکروعملشان سرزنش کنیم ،پس به پاس پیگیری سبزشان وعدم تمایل به گوش سپردن به رسانه های دروغ پرداز اول خداروشکر میکنی وبعد با حوصله اگر آدرس وبلاگی ،سایتی، فیلرشکنی چیزی بلد بودی به اشتراک میگذاری وسعی میکنی درتمام لحظه ها لبخند سبزت رافراموش نکنی
ادامه دارد
0.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر